Een persoonlijk stuk

Sinds 5, of 6 jaar zit ik in de redactie van de schoolkrant van de OBS Tuindorp. Een van mijn vaste stukken is “Trends op het schoolplein”. Dit jaar stap ik uit de redactie. Mijn jongste zwaait bijna af. En ik merk, dat ik ook al afscheid neem. Dit wordt een van mijn laatste stukjes:

Trends op het schoolplein

Snowboots? Sleeën? Mobieltjes in de sneeuw?

Mensen, ik weet het niet. Mijn oudste is brugpieper en mijn jongste zit in groep 8. En dan kom je niet meer op het schoolplein. Heel soms om mijn groep 8’er op te halen. En zeker als dat met de auto gebeurt, word ik met gejuich ontvangen. Heel even sta ik dan op het plein. Een beetje ongemakkelijk.
De groep ouders die ik ken, wordt steeds kleiner. Ook ik begin afscheid te nemen van de OBS.

Naar school brengen hoeft ook niet meer. Behalve als er iets zwaars meegenomen moet worden. Vanmorgen fietste ik weer eens helemaal mee. Tot het schoolplein.

Het laatste stukje had ik vooral zicht op de rug van mijn Benjamin. Ze mompelde waarschuwend: “dag mamma”. Dat was het teken: NIET helemaal meekomen tot school.

Vriendinnen stonden al opgesteld bij de schommels. Haar welkomstcomité. Ook hun blikken zijn veranderd. Moeders zijn niet cool en horen niet op het schoolplein thuis. We zijn niet meer nodig om tekeningen en schooltassen in ontvangst te nemen en met een kleverige knuist in de moederhand naar huis te wandelen voor een boterham.
Dat is voorbij.

Op zoek naar een nieuwe trend dan maar.
Maar niet meer op het schoolplein.