‘Jemig, al elf jaar ondernemer’
In 2012 heb ik de weg naar de Kamer van Koophandel gevonden. Ik begon elf jaar geleden voor mezelf. Er is dit jaar geen sprake van een lustrum of een bijzondere mijlpaal, maar ik sta toch graag elk jaar even stil bij mijn verjaardag. Er is behoorlijk wat gebeurd in de tussentijd. Van voorzichtig op eigen benen staan tot het ‘runnen’ van twee bedrijven. Elf jaar geleden ben ik begonnen met Socialoque en daar kwam in 2018 BWC Bewonerscommunicatie bij. Inmiddels krijgt BWC mijn meeste aandacht en groeit gestaag. Ik heb onlangs weer iemand aan mijn ‘stal’ toegevoegd en heb nu ruim drie mensen die met enige regelmaat namens BWC Bewonerscommunicatie werken als bewonersbegeleider. Dit zijn zelfstandig ondernemers die onder mijn vlag werken. Ik ben daar heel trots op. Of op hen eigenlijk. Zij maken het mogelijk dat ik geen nee hoef te verkopen aan vaste of nieuwe opdrachtgevers die aankloppen voor bewonersbegeleiding. Mensen die horen wat ik allemaal doe, willen ook ondernemer worden. Maar ondernemen is een vak op zich, zou ik bijna zeggen. Er wordt zo makkelijk over gedacht. Als je een bepaalde training hebt gekregen of leergang hebt gevolgd in het vak van bewonersconsulent / sociaal projectbegeleider, betekent dat nog niet dat je dan voor jezelf kunt beginnen. Mensen realiseren zich niet dat werk niet zomaar naar je toe komt. Werk moet je zelf zien te vinden. Je moet ook zelf je administratie doen, je pensioen opbouwen, arbeidsongeschiktheidsverzekering regelen (en betalen!). Mensen denken er weleens te makkelijk over. Ze rekenen zich rijk door het uurtarief maal 40 uit te rekenen, ervan uitgaand dat een werkweek 40 declarabele uren telt en een maand 160. Als je goed bent in een bepaald vakgebied wil dat niet zeggen dat je ook zomaar een ondernemer in dat vak kunt zijn. Er komt veel meer bij kijken. Mijn werk heeft zich in de loop der jaren ook inhoudelijk ontwikkeld. Ik begon uitvoerend, met de poten in de klei. Heel leerzaam en noodzakelijk om te weten waar bewonerscommunicatie om draait. Vervolgens werd het werk meer adviserend. Aan tafel met de directie, zeg maar. En daarna – de afgelopen drie jaar – ging ik mensen toevoegen aan mijn bedrijf. Zo bestaat mijn werk nu voor een deel uit het managen van en sparren met mensen en heb ik meer coördinerende taken gekregen. Ik vind het ook leuk om die verschillende rollen in te vullen. Omdat ik naam heb opgebouwd in de markt, komen klanten meer naar mij toe dan andersom. Acquisitie gaat bijna vanzelf. Nou ja, ik investeer veel tijd en aandacht in het onderhouden van relaties. Bovendien zet ik (mijn ervaring met) Socialoque in om via de socials mijn netwerk te informeren en contact te houden. Dat levert mij erg veel op. Actief zijn op LinkedIn kan ik elke ondernemer aanraden. Kortom, ik heb na elf jaar ondernemerschap geen moment spijt gehad van mijn keuze. In die tijd heb ik ongelooflijk veel geleerd en ben ik enorm gegroeid als ondernemer. Dit had uiteraard niet gekund zonder mijn opdrachtgevers en netwerk die mij blijven steunen en bij herhaling komen met opdrachten. Heel veel dank daarvoor! Ik hoop – en ga ervan uit – dat ik nog vele jaren deze ingeslagen weg blijf volgen. Jemig, elf jaar. Dank jullie wel!
