Afgelopen jaar heb ik heel veel online gedaan. Wie niet? Ik had daarom veel zin om een keer naar een echte boekenwinkel te gaan in plaats van naar bol.com. Het was voor mijn gevoel zo lang geleden dat ik voor een boek de stad in was gegaan dat ik bijna was vergeten dat Broese verhuisd is naar de achterkant van het oude postkantoor in Utrecht. Afijn, ik was aan het ‘snuffelen’ bij de sectoren managementboeken en psychologie. Toen viel mijn oog op een hele plank met boeken over mindfulness en over de kunst van het niks doen en lanterfanten, lummelen of kaaiewaaien. Vooral over het lanterfanten is de laatste tijd nogal wat geschreven. Misschien hebben veel mensen ervaren dat er veel (sociale) druk is weggevallen in de corona-tijd. Er vielen immers veel afspraken, feestjes en verjaardagen uit in de afgelopen periode. Eigenlijk was dat best fijn, dat de agenda niet overliep met dit soort dingen, zoals dat vóór maart 2020 gebruikelijk was. Ik ervaar het in elk geval als iets gezonds om niet constant van hot naar haar te hoeven jakkeren. Hoewel ik zelf eigenlijk ook altijd iemand ben geweest die continu aan het rennen is, probeer ik nu niet de hele tijd de agenda vol te hebben en deadlines te halen, maar gewoon even de tijd te nemen om ergens over na te denken. En daar zijn dan dus boeken over geschreven …

Weer thuis las ik in De Ondernemer een artikel over een nieuwe boodschappendienst – flitsbezorger ‘Zapp’ – die boodschappen binnen 10 of 20 minuten bij je thuisbezorgt. Als je bijvoorbeeld net met je hond in het park loopt en je bent poepzakjes vergeten, dan bel of app je Zapp en dan heb je binnen no-time die poepzakjes in handen. Enerzijds is zo’n dienst natuurlijk heel handig, maar anderzijds denk ik: dit is precies het probleem van de huidige gejaagde maatschappij. Als we tijd zouden nemen om af en toe na te denken, dan zouden we die poepzakjes al lang in huis hebben. Dan hadden we in alle rust de dingen gekocht bij het boodschappen doen.

Moeten we nu blij zijn met zo’n dienst die alle probleempjes direct voor je oplost? Of is dit juist helemaal geen goede ontwikkeling? Dat is voor mij nog een dilemma. Ik maak er namelijk zelf gebruik van én ik baal ervan dat ik meega in die ‘overbodige’ service. Vergelijkbaar hiermee is mijn spagaat tussen aan de ene kant mijn ergernis over de overbodigheid en overdreven luxe van een kokendwaterkraan (Qooker) – het is toch een kleine moeite om wat water te koken in een keteltje – en aan de andere kant het gevoel dat het superhandig is zo’n kraan. Ik zit dus in een conflict met mezelf.

Misschien zit de calvinist in mij in de weg. Als ik er wat langer over nadenk, weet ik dat ik niet voor het een of voor het andere kies. Ik wil beide, maar wel elk op zijn tijd. Als ik aan het werk ben vind ik Zapp handig, wil ik een Qooker en bestel ik mijn boeken online. Ik wil alleen méér contemplatieve momenten tussen mijn werk door. In mijn vrijetijd hoef ik niet efficiënt te zijn. Het gehaaste leven – het jakkeren – in de tijd dat ik niet werk, staat me steeds meer tegen. Ik wil producten weer aanraken alvorens ze af te rekenen. Ik maak weer een praatje met de mensen achter de kassa van de supermarkt, omdat ik de selfscanner te efficiënt vind. Ook in de horeca bestel ik mijn drankje niet via een QR-code, maar gewoon weer via de ober. 

Voortaan sta ik vaker stil bij wat ik doe en denk ik na. Ik wil mezelf niet meer voorbijlopen. En ik koop nóóit meer een boek online … Niet alles hoeft efficiënt toch?